Na de Tweede Wereldoorlog neemt de Nederlandse overheid het initiatief om het hoger onderwijs te vernieuwen. De taakopvatting van universiteiten wordt breder: het ministerie stimuleert hen om brede academische vorming aan te bieden aan studenten. In de jaren 60 en 70 ontstaan zo de Studium Generale's, die hier tegenwoordig ieder op eigen wijze invulling aan geven, passend bij het karakter van de instelling.

Grensoverstijgend en kritisch denken staan centraal: studenten leren reflecteren op hun positie in de wereld en de waarde van wetenschappelijke kennis in een snel veranderende maatschappij. Daarnaast stimuleert Studium Generale de dialoog tussen wetenschap en samenleving, door de deur voor het brede publiek open te zetten. Hiermee verstevigen universiteiten en hogescholen de publieke waarde van wetenschap.